Tattoos laten zelden iemand onberoerd. Je houdt ervan, of niet. Maar wanneer je gesprekspartner een (zichtbare) tatoeage heeft, dan wordt je blik er gegarandeerd naartoe gezogen. Je wil weten wat het betekent, maar tegelijk wil je discreet blijven en niet te nieuwsgierig of opdringerig overkomen. Anderzijds kan een tattoo ook voor een ongemakkelijk gevoel zorgen, zeker bij mensen die niet begrijpen waarom je je voor het leven wil laten tekenen. Vooral tatoeages in het gezicht kunnen felle reacties uitlokken. Je tattoo verstoort dan je (al dan niet verbale) boodschap, want je gesprekspartner heeft enkel nog oog voor de inkt op je huid …
Een wereld vol tattoos
Het aantal mensen die hun tattoo trots tonen en deze als een lichaamsversiering beschouwen, blijft maar stijgen. Volgens de FOD Volksgezondheid zouden jaarlijks bijna 500.000 Belgen een tatoeage laten zetten. In tegenstelling tot de hype in de jaren 70 heeft een tattoo vandaag niets te maken met leeftijd of sociale klasse. In ons land hebben tatoeages lange tijd een slechte reputatie gehad. Op het einde van de 19e en aan het begin van de 20e eeuw lieten gevangenen in het Westen hun verhaal met inkt op hun lichaam tekenen, hoewel de Kerk dit al sinds de middeleeuwen verbood. Maar dat was vroeger … Vandaag zijn tattoos een alledaags fenomeen dat meer en meer in de smaak valt.
Tattoos in het bedrijfsleven
Een tattoo is een manier om belangrijke momenten in het leven vast te leggen. Of een manier om je afkomst in de verf te zetten, je te onderscheiden van de rest, een overtuiging te bevestigen, een geluksbrenger bij de hand (of op je hand ;-)) te hebben. Of je vindt het gewoon mooi … Maar wat zeg je erover tegen je werkgever? Enkele gouden regels: wees zeker van je stuk (en van je ontwerp), denk er lang over na en kies een plaats die je indien nodig kunt bedekken. Volgens mij hangt dit gewoon af van je job en van de sector waarin je werkt. Logisch!
Zelf zie ik heel graag tattoos. En toch. Mocht ik niet als zelfstandige werken, dan zou ik zeker nooit de stap gezet hebben! Ik speelde al lang met de idee, en toch heb ik er nog maar heel recent één laten zetten. Ik wou absoluut de namen van mijn kinderen op mijn lichaam … Maxime en Cloé vinden het alleszins leuk! Vorige week zaterdag was ik samen met Cloé in de Bio Planet, toen een dame heel vriendelijk tegen mij over biovoeding begon te praten. Toen Cloé heel enthousiast haar naam op mijn pols toonde, zei de dame “Ja, waarom niet”. Ik merkte aan haar reactie dat er nog altijd een zeker taboe op rust. Mijn tattoo doet nochtans niets af aan mijn persoonlijkheid als mama of zakelijke partner ... Die dame moet dat wellicht ook gedacht hebben, want 5 minuten later kwam ze mij op de parking nog vertellen over een bioboerderij in Dilbeek. ;-) Waarom gebruik je een tattoo niet om het ijs te breken? Je kunt er namelijk veel over vragen.Heeft dat pijn gedaan? Kost dat veel? Waar heb je hem laten zetten? Hoe doen ze dat precies? Hoe lang mag je er niet mee in de zon lopen? Noem maar op!
Groetjes Joëlle
Comments